Sky wait for me!

Verlangend staarde Vasil naar de witte wolken die boven hem op de blauwe lucht dreven. Ongewild trilde zijn minivleugels bij een koel briesje die hem streelde. Ooit zou hij kunnen vliegen, dat wist hij zeker. Maar dan moest hij eerst zijn best doen, en Digivolven. Iets wat niet snel gebeurde, maar hij zal heel erg zijn best doen en al zijn vrienden beschermen. Hippend liep Vasil door Beetle Island. De jonge Digimon wist dat hij langer leefde op deze DigiWorld, maar hij had geen idee wat voor leven hij daarvoor geleefd had. Daarom had hij besloten het verleden achter zich te laten en te leven op de dag. Beetle Island, hier zouden andere Digimons moeten zijn. Zoekend naar leven hipte Vasil om zijn as, nee niemand. Natuurlijk was dat handig want dan werd hij niet aangevallen, hij was nog lang niet sterk genoeg om het te winnen van Digimons die In training waren of nog hoger. Eigenlijk was de jonge Fresh opzoek naar vrienden. Om mee te praten, om mee te trainen maar vooral om te beschermen! Hij wist niet waarom maar hij voelde alsof hij iets miste. iets belangrijks. Misschien kwam dat omdat hij nog best eenzaam was. Hij liep nu al een hele maand door de Digiworld en het enige wat hij was tegen gekomen waren slechte Digimons, of Digimons die niets te maken wilden hebben met een Fresh.
Vastbesloten om vandaag wel een mede Fresh te vinden, of ze vrienden werden was iets anders, hipte Vasil stevig door Beetle Island. Hij wilde niet al te veel lawaai maken door te roepen. Straks maakte hij iemand wakker met zijn geroep en het laatste wat hij wilde was vijanden. Tussen de bomen stak er iets uit, hoopvol hipte Vasil wat dichterbij. Een fresh? De vage contouren van een fresh kwamen tevoorschijn. Vasil begon sneller te hippen, wat voor Fresh zou het zijn? Hopelijk een aardig iemand, dan had hij eindelijk gezelschap!

[Open 8D]

Het kleine rode bolletje stelde nog niet veel voor, maar hupte toch zelfverzekerd door het bos. Blaze had geen idee waar hij was of waar hij heen ging, maar leuk vond hij het er in ieder geval wel. Veel had hij in zijn korte leven al ontdekt, maar op deze plek was hij nog nooit geweest. Omdat hij al enige tijd in beweging was begon hij best wel moe te worden. Op een open plek stopte hij. Nieuwsgierig keek hij om zich heen. Grote planten waar hij zich perfect onder kon verstoppen zorgden ervoor dat hij niet ver kon kijken. Nadat hij wel drie keer om zijn eigen as was gedraaid om de verschillende grote planten te bekijken richtte hij zijn blik omhoog. Zijn ogen werden groot en zijn mondje viel open. De bomen waren gigantisch! Zelfs als hij zichzelf heel vaak op zou stapelen zou hij nooit tot de top kunnen komen. Nog even staarde hij geïnteresseerd naar boven, maar het geluid van ritselende blaadjes trok zijn aandacht. Nieuwsgierig keek hij rond, maar hij zag niks dat het geluid veroorzaakt kon hebben. Teleurgesteld keek hij even naar de grond, heel stiekem had hij gehoopt op een ander vriendje. Want hoe machtig interessant hij het hier ook vond, eigenlijk wilde hij het liefste weer terug naar het meer. Alleen hij had geen idee hoe hij hier uit bos weg zou moeten komen. Hij nam een teug adem en vermande zichzelf weer. Moedig begon hij weer voort te bewegen, zo snel als hij kon. Plotseling hoorde hij een geluid en hij stopte abrupt. Vrolijk hupte hij uit zijn schuilplaats onder een grote plant, onbevreesd als hij was. Blij piepte hij zachtjes als begroeting. Zijn ogen gingen over de ander heen, duidelijk ook een Fresh. Het was leuk om naar de fresh te kijken, hij zag er leuk uit met zijn kleine vleugeltjes. Enthousiast hupte hij dichterbij en vlak voor het andere wezentje stopte hij, terwijl hij hem met grote ogen aankeek. Als de fresh niet lief was, was hij altijd nog gewapend met Acid Bubbles..

Vasil zag het rode bolletje zich omdraaien. Zijn huge ogen knipperde nieuwsgierig terwijl hij naar de andere Fresh keek. Hoe kon het ook anders, hij was net zoals hij een bol met ogen. Nou ja, hij had nog een staart, de andere Fresh iets met puntjes op zijn hoofd. De eerste twee leken wat op oren, maar een derde oor leek zo raar dus Vasil hield het maar bij puntig. Anders dan hem had deze Fresh geen veren en was hij meer van een kleursoort. Niet echt felrood maar meer zacht. Hij had bruin, wit en allemaal andere kleuren in zijn verenpak. Valis stopte met staren, hij had al zijn eerste indruk van de enthousiaste rode bol die voor hem was gehupt. Zijn nieuwsgierigheid die nog niet bevredigd was dwong hem om rond de Fresh te huppen. In een klein rondje hupte hij rond hem heen en staarde naar zijn rode kleuren en bollige vormen en staarde toen naar zichzelf. Zag hij er ook rood en bolachtig uit onder zijn verenkleed. Hijzelf was poffig. Zijn veren maakten hem dik en pluizig. Want ondanks dat de bovenste laag veren al echt veren waren was alles wat daaronder verstopt was niks meer dan een bons pluis. Zelf had hij nog wel is de neiging om voor niks in zijn vacht te wroeten met zijn minisnavel. Het was zo zacht en warm, hij vond het wel een lekker gevoel. Al moest hij af en toe niezen als er weer een veer zijn snavel kriebelde. Vol goede moed hipte Valis wat dichterbij. Hij tjilpte vrolijk voordat hij zijn nek wat uitstrekte. Wat hij ging doen was een gedurfde actie en misschien vond de Fresh het helemaal niet leuk dat hij het deed, maar hij was erg nieuwsgierig en dit was de eerste keer dat hij een andere Fresh ontmoette. Vragend, bijna alsof hij toestemming vroeg staarde Valis de Fresh aan met puppyoogjes. Daarna strekte hij zich verder uit en pikte snel en zachtjes in het rode lichaampje van de Fresh. Vrolijk tjilpte Valis nog een keertje. Wat grappig, ondanks dat de Fresh geen veren had was hij wel wat aan de zachte kant. Rustig nam Valis wat meer afstand en wachtte af met knipperende oogjes van verwachting.

Aandacht nam hij de Fresh voor hem goed in zich op. Zijn ogen werden groot van jaloezie bij het zien van de staart die aan de achterkant van de Fresh kwam. Waarom had hij geen staart? In het water had hij drie punten op zijn hoofd gezien in zijn weerspiegeling, maar geen van die drie dingen kon doorgaan voor een staart. Terwijl een staart hartstikke stoer was. De Fresh kwam in beweging en hupte een rondje om hem heen. Blaze bromde van plezier en knipperde vrolijk naar de bruine bol. De geluidjes die de ander maakte vond hij leuk, maar hij kon ze zelf niet maken. Verwachtingsvol keek hij in de grote ogen, maar hij wist niet wat hij van plan was. Toen de Fresh op hem af kwam verstijfde hij even, maar het enige wat de Fresh deed was even zijn vreemde uitsteeksel in hem duwen. Het kietelde en Blaze piepte van plezier. Enthousiast sprong hij op en neer, zo hoog als hij kon. Het was niet hoog, maar voor hem voelde het alsof hij heel even vloog. Nu was het zijn beurt! Hij liet alle voorzichtigheid varen en hupte naar voren. Zijn ogen bekeken nieuwsgierig de rare dingen die de bol voor hem bedekten. Wat het waren wist hij niet, maar het zag er best wel leuk uit. Hij hupte nog ietsje naar voren en stond nu bijna tegen de Fresh aan. Hij piepte en bumpte vervolgens tegen de Fresh aan. Het was zijn manier van voelen. Datgene wat de bol bedekte kriebelde, maar was heerlijk zacht. Dat hij net tegen de Fresh aan was gesprongen was in zijn ogen een normaal iets, maar hij wist niet hoe de andere Fresh daar over dacht. Daarom hupte hij weer naar achter. Om indruk te maken sprong hij weer omhoog, om op het hoogste punt een rondje te draaien en daarna weer op de grond neer te ploffen. Trots keek hij de Fresh aan. Dat zou hij vast niet kunnen!