Im on my way to Happines

Langzaam raakte haar pootjes het donzige gras dat heen en weer waaide. Haar diep blauwe ogen keken even rond om zich heen. Gelukkig, er was nu even niemand. Ze had nu geen zin in mensen om haar heen. Enkel één met zichzelf. Ze ademde diep in en uit. Ze was éé'n met zichzelf, één met de wind, één met de wereld om haar heen. Zo, dat was even fijn. Rust, rust om haar heen. Even kon ze lekker relaxen en niemand die dat nu kon verstoren. Maar al snel begon ze zich te vervelen. "Avontuurlijke types zijn er dan toch mischien alleen gemaakt voor avontuur." Zei ze en keek naar het gras. "Nou, kom op dan met het avontuur!" Vervolgde ze vrolijk. En ze rende door het veld. Ze zag een groot ravijn. "Dit is mijn kans!" Ze sperde haar ogen wijd open en sprong! De wind suisde langs haar gezicht en ze kon niks anders meer dan lachen en lol hebben. Toen ze ongeveer bij de helft was besloot ze af te remmen. Anders zou ze tepletter vallen! Ze stak haar vlijmscherpe nagels uit haar tijger kleurige pootjes en remde zo af. Nog steeds ging ze als een speer naar beneden. Maar dit keer wel wat langzamer. "Oke, genoeg gedolt Mickey" Zei ze en ze sprong naar de andere kant van het ravijn. Ze greep een grote dikke hangende tak vast. Daarme zette ze zich af tot de tegen de rotswand aanknalde. Met haar kleuwen één voor één in de rotswand stekend klom ze naar boven. Het leek wel een eewigheid te duren! Eindelijk bij de rand aangekomen plofte ze neer op het gras. Ze keek tevreden naar helder witte wolken die boven haar langs de hemel zweefde. Een lach bedwong haar gezicht. "Kijk, en hiervoor ben ik op de wereld gezet" Zei ze en ze giechelde. Jammer genoeg was dit kleine avontuur al zo snel afgelopen. Best jammer eigelijk. Ze draaide op haar zij en keek naar het ravijntje. Eigelijk had ze er zo ook wel overheen kunnen komen dormiddel van andere wand. Dat was een stuk makkelijker geweest. Maarja, dan had ze dit mooie avontuur niet meegemaakt.

Ben net nieuw sorry als ik iets verkeerd heb gedaan