Humid..

Varenbladeren streken langs haar gevoelige rug terwijl ze doorstapte door het vochtige regenwoud. Kleine druppeltjes vocht kleefden aan Kitsune's vacht, over het algemeen een vervelend gevoel, al zei ze het zelf. Met een zuchtje keen ze om zich heen, en daarna brak ze weer uit in een draf. Langzaam begon haar karakter al wat meer vorm te krijgen, al reageerde ze soms nog steeds met een kinderlijke onlogischheid, nou ja, eigenlijk best nog wel vaak. Ze hijgde ietsjes, haar loopconditie was er op uit vooruit gegaan, maar het was verre van perfect. Maar toch, ze moest en zou groter, sterker en beter worden, ten koste van wat dan ook. Maar nu kon dat nog niet, sterke aanvallen had ze nog niet. Maar dat zou wel komen, dat wist ze zeker. Takjes braken langs haar af omdat ze tussen de bosjes door stormde, totdat ze uiteindelijk half struikelde en over de grond tuimelde. Dit bracht haar tot stilstand. Een grote boom kreeg haar aandacht uiteindelijk. Ze zwiepte met haar staartje door de lucht heen, en zette zich af, proberend de boom in te klimmen. De eerste keer slipten haar pootjes direct weg, maar de tweede keer ging al beter, en de derde keer kon ze de onderste tak bereiken! Tevreden maakte ze een chirpend geluidje voor een moment, en nadat ze dat gedaan had, verstopte ze zich tussen de blaadjes van de boom, eventjes uitrustende. Al kon ze nu ze deze geweldige plek had bereikt, nog goed zien wie er allemaal langs kwam!

Alea, een relemon, hupste door het regenwoud van de Great Canyon. Ineens bleef ze staan met haar ogen gericht op een mooie vlinder met alle kleuren van de regenboog. Ze wist bijna zeker dat zij de eerste Fresh-digimon was die deze plek verkende. Eigenlijk was ze wel nieuwsgierig naar de tempel die ergens in het midden van dit woud stond. De vlinder vloog weg. Alea hoorde een ritselend geluid rechts van haar en hupste in de richting waar het geluid vandaan kwam. Wat was het heet in het regenwoud. Alea's zachte vacht en pluizige staart waren nat van het zweet. Voor zich zag Alea een grote boom. Een Digimon probeerde in de boom te klimmen, maar viel er uit. Daarna probeerde de Digimon het nog eens, maar het lukte net niet om de onderste tak van de boom te bereiken. Alea hupste enthousiast en piepte aanmoedigend. Ze keek toe hoe de Digimon een derde poging deed om in de boom te klimmen, en het lukte! Bewonderend keek Alea naar het gele wezen, het viel haar nu pas op dat de Digimon een beetje op haar leek, zou het familie van haar zijn? Ineens voelde ze zich een beetje raar, niet ziek of zo, maar best wel fijn raar. Ze voelde hoe ze begon te groeien en er oren en kleine pootjes uit haar ronde lichaam kwamen, ze was aan het Digivolven! Alea keek omhoog naar de Digimon die net in de boom was geklommen en schreeuwde: "Hallo!" Verbaasd dat ze kon praten bleef ze naar de Digimon in de boom staren, zou ze nog antwoord krijgen?

De wind veegde door haar pluizige vachtje terwijl ze haar hemelsblauwe, grote ogen eventjes sloot. Eigenlijk waren haar ogen in verhouding wel heel erg groot, maar goed, dan was tenminste iets nog ontwikkeld aan haar lichaam, of niet dan? Maar een raar iets klonk vlakbij, haar gevoelige oortjes spitsten zich en haar ogen openden zich. Ze zag een Relemon, nee wacht.. nu was het een Viximon net zoals zijzelf! Verbaasd knipperde ze met haar ogen terwijl ze er naar toe staarde. Digivolven was nou eenmaal een raar fenomeen om te zien... "Hallo!" Sprak de Viximon. Kitsune hield haar kopje eventjes schuin. Ow ja.. Je kon praten als je In-Training werd. "Hallo!" Groette ze aarzelend terug, terwijl ze wat verder voorover over haar tak boog. Al was ze nog wel voorzichtig om niet van de tak af te vallen. "Ik heet Kitsune! Hoe heet jij?" Vroeg ze, haar oortjes nieuwsgierig naar voren buigende.