A little bit scared..

Schaduwen wierpen zich over haar lijfje, haar ogen flitsten steeds heen en weer om te zien of er iets of iemand haar bekeek vanuit de schaduwen. Met kleine sprongetjes hupste ze naar voren, steeds weer plofte ze neer en draaide zich een klein stukje om. Zo ging dat steeds weer door, waarom was ze hier eigenlijk gekomen als ze steeds bang achterom keek? Tja, dat wist ze zelf niet eens, misschien was dit gewoon een verkeerde keuze voor een rustig avontuurtje, misschien moest ze maar gewoon weer teruggaan... Maar net op het moment dat ze zich voor het echt wilde omdraaien en weer het pad volgen vanwaar ze gekomen was hoorde ze geritsel achter haar. Ze sperde haar ogen geschrokken open en keek in het wilde om zich heen. Maar ze kon niets zien behalve de begroeiing en de enge schaduwen, een klein briesje waaide door het bos en een paar bladeren ritselden mee. Alles kon een teken zijn van een andere Digimon die haar bekeek vanuit de schaduwen, maar het kon pok gewoon verbeelding zijn van haar omdat ze toch al bang was. Sychiko slaakte een diepe vermoeide zucht en bleef staan om even op adem te komen. Wat moest ze nu doen? Doorgaan of verslagen teruggaan? Zonder dat ze het besefte kreeg ze wat moed, ze sloot haar ogen even en dacht diep na. Misschien zou ze wel op het einde van het pad iets ontdekken, iets wat haar veel waard was. Maar als ze terug zou gaan zou haar niets oplopen en kon ze zonder verwondingen naar huis gaan. Maar wie zei dat ze wel eimand zou tegenkomen, wie zei dat er ent wel degelijk iemand was geweest? Sychiko opende weer haar ogen en hupste moedig weer verder, ze zou het dit keer gewoon doen! Bijna altijd was ze angstig weg gegaan en had alles vergeten. Maar zou ze niet meer over zich heen laten lopen, ze was er klaar mee! Ze zou voortaan proberen om zich moediger te gedragen, dan kreeg ze vast vanzelf meer vrienden en dan zou ze gelukkiger worden en dat was toch belangrijk in het leven? Zonder verder er nog over te denken vervolgde ze het pad waar ze zo net nog aan had getwijfeld...

(Iedereen welkom! Niet veel inspi..)